„from perception to revelation”

Z przyjemnością daję: bo w publikacji „The Blue Notebook”, to wydawnictwo i projekt „Book Arts”  stworzone przez Sarah Bodman z Uniwersytetu w Bristolu (tam profil, ale instagram też mamy), w n-rze 19 (wiosna/lato 2/2025) możecie zobaczyć (i przeczytać) sporo o objawionej (ho, ho, ho, co za słowo…) tu już książce Zbigniewa „13 IX 1960 rok: to jest muzyka, która robi co / wszystko”. Tytuł (?) przetłumaczony przez nas kolektywnie jako „13th September 1960, this is music to suit all”, nieco luźno, ale inaczej się chyba nie dało tego chropowatego Zbigniewowego języka oddać: „poezja jest tym, co ginie w tłumaczeniu”, Robert Frost, znamy.
Co pisać – napisałem już. Publikacja ma też formę PDF-u jak na dzisiejsze czasy przystało, brać, otwierać i podziwiać.

Mirosław Ryszard Makowski writes about his father Zbigniew Makowski’s book:
(…) The books made later are more attractive, lavish, maybe, with no doubt, wiser. (Some bad people say: overwise – I’m joking again). This one is a spectacularly ostentatious, aesthetic manifesto (and nothing more?) of a thirty-year old man, a pure, declared emotion. This is the source of its power. (…)
Translated from Polish by Radosław Nowakowski

Rysunkom Zbigniewa towarzyszy też i refleksja (tekstowo-obrazowa) na ich temat autorstwa Bena Jennera (2025), artysty z Bristolu. (Z niej tytuł mego wpisu tu.)

Zaś dociekliwszych czytelników anglojęzycznych odsyłamy do artykułu Agnieszki Kuczyńskiej „L’Art magique. The case of Zbigniew Makowski” (2023), wersja polska też dostępna w ELEMENTACH.
Tyle dziś, 25 III 2025 roku, muzyka też mi tu gra, choć nie tak, jak kiedyś.
mr m.

ps.
A też zainteresowała mnie „The Bullet Book” (2014), autor: Kingsley Gunatillake ze Sri Lanki; przypomniała mi bowiem mą okładkę do kwartalnika Pf-l, nr 1 (2011) poświęcony Thomasowi Hobbesowi. 
Tylko formy: inspirujące wszędzie i zawsze.
m.